Siyer “Hz. Muhammed’in Doğduğu Ortam” – ONLİNE SINAV

En’âm suresinin 92. ayetinde “Bu (Kur’an), Ümmü’l-Kura (Mekke) ve çevresindekileri uyarman için sana indirdiğimiz ve kendinden öncekileri doğrulayıcı mübarek bir kitaptır...” buyrulur. Şehirlerin anası demektir.

Kabe'nin temellerini Hz. Adem atmış; Hz. İbrahim ve İsmail de bu temeller üzerinden inşa etmişlerdir.

Tarık bin Ziyad: İspanya'yı fethetmiş ve Cebelitarık Boğazı'na adı verilmiştir. Ebu Said el-Hudri: Ashāb-i kirāmin fakihlerinden biridir. Ebu Hanife: Hanefî mezhebinin imamıdır. Ömer bin Abdülaziz: Emevî halifelerinin sekizincisidir. Kur’an’ı ilk defa harekeleme yoluna giden Ebu’l-Esved ed-Düeli (69/688)’dir. Bu zat başlangıçta Basra valisi Ziyad b. Ebih’den gelen teklifi kabul etmemiş, daha sonra bir şahsın Tevbe suresinin 3. ayetinde yer alan “Ve rasuluhu” kelimesini “Ve rasulihi” şeklinde okuduğunu duymuş, hemen vali Ziyad’a başvurarak harekeleme işine girişmiştir. Çünkü ayetin “Allah ve Rasulü müşriklerden beridir.” şeklindeki anlamı, duyduğu okuyuşa göre “Allah müşriklerden de Rasulünden de beridir.” şekline dönüşmüştü.

Harabat Ziya Paşa'nın bir eseridir. Ficar Savaşları da Arapların haram aylarda yaptıkları savaşlara verilen isimdir. Eyyam'ül-Arap, Arap günleri anlamına gelir ve savaşlar için kullanılırdı. Diğer şıklar uydurmadır :)

MEKKE'DEKİ PUTPERESTLİK HAKKINDA KISA BİR BİLGİ: Mekke’ye put, Huzaa kabilesinden olan ve Kâbe’nin perdedarlığını yapan Amr bin Luhay tarafından getirilmiştir. Amr, ağır bir hastalığa yakalanır. Yakalandığı hastalıktan kurtulmak için Suriye’de Belka denilen yerde suyu şifalı kabul edilen pınara gider. O pınarın suyunda yıkanır ve şifa bulur. Burada insanların birtakım nesnelere taptıklarını görür. Bu nedir diye sorunca onlar, “Bunlara tapıyoruz; çünkü bunlar, yağmur istersek yağdırır, yardım istersek yardım eder.” derler. Bunun üzerine Amr, onlardan birkaç tanesini alarak getirip Kâbe’nin yanına diker. Böylece putperestlik Arap Yarımadası’nın merkezine girmiş olur.Arapların putlara ve taşlara tapmaya başlaması ise şöyle olmuştur: Mekke’den ayrılıp yolculuğa çıkan kimseler, Mekke’ye bağlılıklarını ve hareme saygılarını ifade etmek üzere yanlarında haremden alınmış bir taş parçası götürürlerdi. Konakladıkları yerlerde o taşı koyup Kâbe’yi tavaf eder gibi etrafını tavaf ederlerdi. Bunu Kâbe’ye bağlılık ve hareme saygılarını ifade etmek için yaparlardı. Daha sonra bu âdet onları, önceki dinlerini unutturmaya ve o nesnelere tapmaya kadar götürmüştür.

Dâvûd -aleyhisselâm-, Allâh -celle celâlühû-’nun emriyle Beyt-i Makdis’in inşaatını başlatmış fakat ömrü kifâyet etmemişti. Bunun üzerine Süleymân -aleyhisselâm- cinleri topladı. Onlarla beraber Beyt-i Makdis’in inşâsını devâm ettirdi. Etrâfına da on iki mahallesi olan bir şehir kurdurdu. (M.Ö. 967 veya 953) Başlangıçta Beyt-i Makdis diye bilinen bu mâbedin ismi sonradan Mescid-i Aksâ oldu.

1516 ve 1517 yıllarında Memluk devleti ile yapılan Mercidabık ve Ridaniye savaşlarını Osmanlı'nın kazanmasıyla halifelik Abbasi soyundan Osmanlı hanedanına geçti ve kutsal emanetler İstanbul'a taşındı. Böylelikle Kabe'nin örtüsünü yapma şerefi de Osmanlı'ya geçmiş oldu.

Doğru seçenek ve nikah-ı hıdn dışındaki şıklar tamamen sallamasyondur.